Obecnie taśmy stanowią „złoty standard” na świecie w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet.

• TVT (ang. tension free vaginal tape) to beznapięciowa taśma polipropylenowa zakładana drogą przezpochwową. Taśma ta zakładana jest załonowo na środkowy odcinek cewki moczowej. Taśma wprowadzana jest przez niewielkie nacięcie w ścianie pochwy, a następnie końcówki taśmy wyprowadzane są na zewnątrz w dwóch punktach nad spojeniem łonowym. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub podpajęczynowym i trwa zazwyczaj do pół godziny. Powikłania są rzadkie. Metoda ta daje około 96% wczesnych wyleczeń oraz 85% po 5 latach. Przykładem systemu TVT jest system taśmy Advantage Fit firmy Boston Scientific.
• TOT (ang. transobturator tape) to także taśma polipropylenowa wprowadzana pod środkowy odcinek cewki moczowej, ale nie jest przeprowadzana za spojeniem łonowym, tylko przez tzw. otwory zasłonione. Taśma przebiega bardziej poziomo i nie występuje ryzyko powikłań wynikających z jej przeprowadzenia za spojeniem łonowym. W przypadku taśm TOT ich umieszczenie w ciele kobiety wymaga wykonania trzech drobnych nacięć: dwa w obrębie pachwiny, jedno w ścianie pochwy. Cały zabieg trwa około 30 minut, w zależności od preferencji pacjentki przeprowadzany jest
  w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Skuteczność wczesna tych zabiegów jest zbliżona do taśm załonowych. System TOT to np. Obtryx II firmy Boston Scientific.
• Mini sling (tzw. taśma jednego nacięcia) – metoda ta polega również na wprowadzeniu pod cewkę moczową specjalnej taśmy z polipropylenu. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu dożylnym krótkotrwałym. Operator wykonuje niewielkie nacięcie przedniej ściany pochwy tworząc kanał w kierunku otworów zasłonionych. Następnie w powstałym kanale, bezpośrednio pod środkową częścią cewki moczowej, umieszcza taśmę mini sling i zaczepia jej końce w powięzi mięśnia zasłonowego. Taśma tworzy pewnego rodzaju hamak, podtrzymujący cewkę moczową. Na zakończenie lekarz zaszywa nacięcia śluzówki pochwy. Pacjentka tego samego dnia może wrócić do domu. Jednym z dostępnych systemów tego typu jest Solyx firmy Boston Scientific.

Taśmy do leczenia nietrzymania moczu u mężczyzn:

• taśmy zakładane nadłonowo, wywołujące ucisk na cewkę opuszkową lub ich modyfikacja z dwoma dodatkowymi ramionami wyprowadzonymi przez otwory zasłonowe,
• taśmy zakładane nadłonowo, wywołujące ucisk z możliwością regulowania napięcia po zabiegu
• taśmy zakładane przez otwory zasłonione, np. AdVance XP firmy Boston Scientific
• taśmy wywierające ucisk na cewkę opuszkową, mocowane do kości miednicy.

Kryterium kwalifikującym pacjenta do taśmy jest m.in. stopień nietrzymania moczu – małe lub umiarkowane nietrzymanie moczu. Implantacja taśmy przynosi znaczącą korzyść u więcej niż połowy pacjentów.

Według opinii ekspertów cały czas najbardziej pewnym sposobem leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u mężczyzn jest wszczepienie sztucznego zwieracza cewki (AUS) -à>>>