Jeśli występują u Ciebie objawy nietrzymania moczu, należy udać się do lekarza, najlepiej urologa. Lekarz przeprowadzi wywiad lekarski, który pozwoli zorientować się co do początku, czasu trwania, rodzaju i nasilenia dolegliwości, a także ich uciążliwości i wpływu na codzienne funkcjonowanie.

Lekarz będzie chciał ustalić:

• rodzaj nietrzymania moczu,
• czas trwania objawów,
• ewentualnie wcześniejsze leczenie,
• początek (np. okoliczności, w jakich zaczęła się choroba –np. uraz, zabieg chirurgiczny, poród),
• ciężkość dolegliwości.

Aby to ustalić, lekarzowi mogą być pomocne różnego typu formularze, między innymi:

1. Ankieta wpływu nietrzymania moczu na jakość życia.
2. Uzupełniany przez kilka dni dzienniczek mikcji.

Dalsze punkty wywiadu lekarskiego:

• przyjmowane leki,
• towarzyszące choroby,
• schorzenia neurologiczne takie jak choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane,
• urazy kręgosłupa,
• cukrzyca,
• przebyte zabiegi operacyjne, zwłaszcza w obrębie miednicy,
• ciąże, porody i ewentualne powikłania,
• aktywność seksualna,
• cykl miesięczny, menopauza.

Badanie fizykalne (głównie brzucha i miednicy):

Lekarz oceni stopień wypełnienia pęcherza moczowego, ewentualną bolesność, obecność blizn pooperacyjnych, nieprawidłowości w budowie i istniejące zmiany chorobowe. Lekarz przeprowadzi też tak zwaną próbę kaszlową – w czasie kaszlu pacjenta/pacjentki oceni ewentualny wypływ moczu. U kobiet, oprócz oceny okolicy krocza konieczne może się okazać badanie pochwy i jej wziernikowanie. Powinno zostać przeprowadzone badanie per rectum, czyli palcem przez odbyt. Lekarz powinien przeprowadzić również badanie neurologiczne- czucia i odruchów.

Postawienie ostatecznego rozpoznania może nie być możliwe na podstawie informacji zebranych w czasie wywiadu i badania fizykalnego. Konieczne okazać mogą się inne badania – badanie usg, analiza i posiew moczu, badanie urodynamiczne.