Wysiłkowe nietrzymanie moczu często towarzyszy zaburzeniom statyki dna miednicy (POP – pelvic organ prolapse), co stanowi siłę napędową do szukania rozwiązań leczenia operacyjnego – szczególnie dla kobiet, u których leczenie zachowawcze nie przynosi efektów.

Według doniesień naukowych 40-50% pacjentek zgłaszających się do lekarza z zaburzeniami statyki narządu rodnego ma także problemy z wysiłkowym nietrzymaniem moczu (WNM). Poza wysiłkowym nietrzymaniem moczu u dużej grupy pacjentek występują również objawy pęcherza nadreaktywnego (OBA).

Szacuje się także, że ok. 65% pacjentek może mieć tzw. ukryte WNM spowodowane mechanicznymi trudnościami w oddawaniu moczu wynikających z obniżenia narządów rodnych. Rozpoznanie odbywa się na podstawie wykonania próby kaszlowej.

Przed kwalifikacją do leczenia operacyjnego należy wykonać także badania cystometryczne.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu – zabieg operacyjny

Czy lekarz może zaproponować pacjentce wykonanie dwóch procedur podczas jednej operacji i czy ma to wpływ na efekt terapeutyczny?

Według danych lekarz może wykonać dwa zabiegi podczas jednej operacji – wtedy dobierane są zazwyczaj podobne techniki operacji. W przypadku operacji brzusznej (sakrokolpopeksji lub sakrocerwikofiksacji) wykonuje się łączenie z implantacją taśmy metodą Burcha, natomiast jeżeli poprawa defektu ścian pochwy ma zostać przeprowadzona metodą przezpochwową – dobierana jest taśma podcewkowa.

Należy podkreślić, że wykonanie obu zabiegów jednocześnie tylko nieznacznie wydłuża czas wykonywanej operacji, natomiast pozytywnie wpływa na jakość życia bezpośrednio po operacji oraz pozwala zaoszczędzić pacjentce niepotrzebnego stresu związanego z kolejną operacją.

Minusem może być zwiększone ryzyko powikłań pooperacyjnych. Część pacjentek może również uzyskać wystarczające efekty po wykonaniu jedynie operacji zaburzenia statyki dna miednicy. Badania dowodzą, że jednoczesne wykonywanie korekcji zaburzeń statyki oraz założenia taśmy jest bezpieczne oraz skuteczne niezależnie od wcześniejszej naprawy zaburzeń narządu rodnego.

Zaburzenia statyki mięśni dna miednicy a objawy pęcherza nadreaktywnego (OAB)

Wykazano, że pęcherz nadreaktywny może łączyć się ze zmianami obniżenia narządu rodnego u kobiet. Sama operacja korekcji statyki może dać zadowalające efekty oraz obniżyć nasilenie objawów spowodowanych nadreaktywnością mięśnia wypieracza.

Niestety nie dotyczy to wszystkich kobiet. Szacuje się, że ok 28% pacjentek z zaburzeniami statyki mięśni dna miednicy może mieć objawy parć naglących. Parcia naglące mogą wystąpić również po operacji plastyki pochwy.

Zaburzenia statyki dna miednicy – podsumowanie:

– występuje duży wpływ pomiędzy obniżeniem narządów rodnych i wysiłkowym nietrzymaniem moczu, czasami także pęcherzem nadreaktywnym

– wykonywanie obu operacji jednocześnie dobrze rokuje – pozwala na uzyskanie szybszych efektów terapeutycznych oraz ogranicza narażenie na stres

– minusem wykonania obu operacji jednocześnie może być większe ryzyko powikłań pooperacyjnych

– leczenie operacyjne podejmuje się w przypadku braku zadowalających efektów podczas leczenia zachowawczego

– leczenie operacyjne zdecydowanie poprawia jakość życia pacjentów.

Bibliografia:

1. Edyta Horosz, Andrzej Pomian, Aneta Zwierzchowska, Wojciech Majkusiak, Paweł Tomasik and Ewa Barcz Does Previous Pelvic Organ Prolapse Surgery Influence the Effectiveness of the Sub-Urethral Sling Procedure, Journal of Clinical Medicine, 9(3), 653, 2020.
2. W. Bai, M. J. Jeon, J. Y. Kim, K. A. Chung, S. K. Kim& K. H. Park Relationship between Stress Urinary Incontinence and Pelvic Organ Prolapse International Urogynecology Journal 2014;256-260
3. Renna C, Kekre AN, Kekre N. Occult stress incontinence in women with pelvic organ prolapse. Int J Gynaecol Obstet 2007;97(1):31-3
4. Lensen EJ, Withagen MI, Kluivers KB, et al. Urinary incontinence after surgery for pelvic organ prolapse. Neurourol Urodyn 2013;32(5):455-8
5. Włodzimierz Baranowski, Artur Rogowski Uroginekologia, Medical Tribune Polska 2018; 402-406